‘WOW! Wat een prachtige zonsopkomst!’ piept de muis verrukt, ‘wat een schoonheid! Wat mooi!’
‘Wat is mooi?’ vraagt de worm die ook net zijn kop boven de grond uitsteekt.
‘Die zonsopkomst! Zie je hoe mooi die is?’
‘Zien?!’ reageert de blinde worm, ‘dat is het domste wat ik ooit gehoord heb. Er bestaat geen ‘zien’ en al helemaal geen ‘zonsopkomst’. Je kunt alleen dingen betasten, zoals ik doe. Als je het niet voelt, bestaat het niet! Wat een onzin….’ ‘Maar ik zie echt de zon die daar opkomt!’ mompelt de muis zachtjes. ‘Pffff, je probeert me voor de gek te houden dat is het!’ moppert de worm.
Vertwijfeld blijft de muis achter. Hij zag het toch echt! Of niet?
‘Mama! Ik merkte net dat er een engeltje in de kamer was!’ roept de kleine Sofie opgewonden. ‘Je bemérkte een engel?’ reageert haar moeder met een frons, ‘Dat is het domste wat ik ooit gehoord heb. Er bestaat geen ‘bemerken’, alleen maar horen of zien. Als je het niet kunt horen of zien, bestaat het niet! Wat een onzin!’
‘Maar ik merkte echt…..’ mompelt de kleine Sofie zachtjes. ‘Pffff, je probeert me voor de gek te houden dat is het’ moppert de moeder.
Vertwijfeld blijft kleine Sofie achter. Ze merkte het toch echt! Of niet?