‘Wel verdraaid!’ met een schok schiet een man even verderop van zijn badlaken omhoog. Onhandig stoot hij zijn hoofd tegen de parasol die hem moet behoeden voor de hete zomerzon.
‘Gaat het, meneer?’ vraag ik beleefd terwijl ik mijn boek wegleg.
‘Ja zeker! Het gaat goed, het gaat héél goed!’ roept hij uit, ‘Ik heb opeens iets ontdekt!’
‘Oh ja?’ vraag ik nieuwsgierig. ‘Ken je die uitspraak With great power..’
‘…comes great responsibility. Uit de Spiderman film, ja ik ken hem.’
‘Ik realiseer me opeens dat ik die uitspraak altijd als belemmerende waarschuwing heb beleefd.’
‘Nou en?’ wellicht komt het door de warmte, maar ik krijg zijn eureka-moment nog niet zo mee.
‘Ik zag net opeens in een flits dat ik mijn potentieel, mijn kracht, al jaren probeer te verstoppen omdat ik anders verantwoordelijkheid moet gaan dragen. Maar dat is niet waarom ik mijn talenten gekregen heb, verdorie!’
Opeens snap ik wat hij bedoelt: ‘U bedoelt het verschil tussen ‘pas op voor de regen! Ga er niet in want anders word je nat!’ en ‘Houd er rekening mee dat je in de regen nat wordt.’ Of niet?’
‘Precies!’ grinnikt hij, ‘om jouw voorbeeld te gebruiken: ik heb jarenlang de regen vermeden waardoor alles verdord is en er helemaal geen creativiteit meer groeit.’ Hij is even stil: ‘Jemig, vind je het gek dat ik mijn werk niet meer leuk vond.’
Ik grinnik, terwijl hij opgewekt naar een strandtent loopt om zichzelf op een ijsje te trakteren.