‘Kijk,’ sprak de Engel, terwijl hij met een kop koffie naast me in het park op een bankje plofte (hij was natuurlijk verkleed als Mens, anders viel hij teveel op), ‘Kijk, het zit zo: toen onze Grote Schepper ons geschapen had, waren er een aantal die er voor kozen hem tegen te gaan werken. Dat was gelijk ook hun laatste keus. Jij kent ze nu als Duiveltjes. Er waren er ook die er voor kozen hem te steunen. Dat was ook gelijk hun laatste keus, en jij kent ze als Engeltjes. Zoals ik.’ Voegde hij er wat onnodig aan toe.
Ik luisterde vol spanning! Het gebeurt je niet iedere dag dat je een kopje koffie mag drinken met een vermomde engel!
‘Maar…..’ zo bouwde hij de spanning op, ‘er waren er ook een paar….. die konden niet kiezen! Echt niet! Ze bleven maar twijfelen en twijfelen! En weet je wat onze Grote Schepper daar mee gedaan heeft?’ Ik had natuurlijk geen idee.
‘Daar heeft hij Mensen van gemaakt en die heeft hij naar de aarde gestuurd om maar eens goed te oefenen. Dus als je je weer eens druk maakt om al die keuzes die je op een dag moet maken: niet druk maken! Dat is namelijk precies je taak als mens: leren kiezen. Het is de essentie van jouw mens zijn. Dus gewoon lekker door oefenen, dan mag later als je Boven komt laten zien of je het al kunt!’
En terwijl ik de informatie even liet bezinken, gooide hij snel zijn koffie in de bosjes. Want Engelen drinken natuurlijk helemaal geen koffie. Dat hoorde gewoon bij zijn vermomming….