Eén van de lastige zaken bij verandering is dat je los moet laten.
Omdat we gewend zijn aan iets of iemand, doet dat vaak pijn. Er blijft een gat achter. Loslaten is vaak een soort rouwverwerking met tegelijkertijd verliesgerichte en herstelgerichte bewegingen in ons, aldus onderzoekers Stroebe en Schut.
Dat gaat gepaard met veel emoties wat energie kost. Toch laat het leven ons dit proces steeds weer zien en ervaren. Loslaten kun je niet stoppen of overslaan. Wel natuurlijk je kop in het zand steken of verzuren, maar dat is uitstel van executie. Kennelijk is de wanhoop en het verdriet doorgaan iets voor de sterken en is de worsteling je eigen bergtop beklimmen. Zwaar, maar als je het doorworsteld hebt, heb je meer veerkracht tot je beschikking.