‘Psssst, ik ben er niet!’ In mijn koortsige droom loop ik door een groot bos. Wisselend achter struiken en dikke bomen, stuitert een heel vervelend huppel-konijn onrustig heen en weer. ‘Ik ben er niet! Ik ben er niet!’ grinnikt hij non-stop. ‘Wat voor de drommel ben jij eigenlijk voor iets vervelends?’ roep ik hem na. ‘Ik?’ vraagt het adhd beest, ‘Ik ben een probleem!’
‘Ja,’ mompel ik, ‘dat kun je wel stellen!’ Om daarna hardop te vragen: ‘en waarom loop je zo enorm onrustig je achter bomen te verstoppen?’ ‘Dat zal ik je zo vertellen, maar eerst wil ik wat weten,’ roept het beest terwijl hij bloedzenuwachtig om me heen huppelt: ‘weet jij eigenlijk wel waar je bent?’
‘Nee,’ moet ik bekennen, ik heb geen idee.
‘Je bent in het NU, slome’ grinnikt het beest, ‘en ik probeer me voor jouw bewustzijn te verstoppen omdat ik je al jaren wijs maak dat je problemen zoals ik, ‘later’ een keer moet oplossen. Láter als je groot bent, áls je tijd hebt, áls de kinderen het huis uit zijn, áls je baas opgestapt is, áls….Maar zal ik je eens een geheim vertellen? ER BESTAAT HELEMAAL GEEN LATER, oen! Want als het ‘later’ geworden is, zeg jij opeens weer dat het ‘nu’ is! Het enige wat ik kan doen is me dus heel goed in het ‘nu’ verstoppen. Maar ik ben niet alleen: kijk maar eens om je heen! Het stikt hier van de problemen die zich aan jouw oog proberen te onttrekken en je voorhouden dat ze alleen ‘later’ op te lossen zijn! Of ‘vroeger’ opgelost hadden moeten worden.’
‘Wil je zeggen dat alle, maar dan ook echt alle problemen die ik heb, NU op te lossen zijn?’ vraag ik ongelovig.
‘Ja, dat bedoel ik. Irritant he? Zal je me trouwens wel eerst moeten zien te vinden. Doei!’
Toen ik wakker werd bedacht ik dat ik vast hele erge koorts moet hebben gehad. Of zou het waar zijn?