Enige tijd geleden coachte ik een man die zijn eigen boosheid verafschuwde. Plotseling kon hij zo geraakt worden door onrecht of door niet gezien te worden, dat hij ontplofte. In die ontploffing zat al zijn kracht, maar degene die het betrof werd dan omver geblazen. Deze kant verstopte hij van zichzelf, wees hij resoluut af. Het was net een ballon wat hij onder water hield, altijd aardig doen, totdat hij weer getergd werd en even niet oplette: en de ballon schoot uit het water en hij barstte.
Gedurende de gesprekken kon ik hem stap voor stap laten ervaren dat die weggestopte kant hem iets te vertellen had. Dat woede spannend is, maar dat daarin wel zijn kracht zit. Iets wat zo lang in hem opgesloten zat, mocht langzamerhand naar buiten komen.
Dat raakte hem diep, en mij ook. Want nu de boosheid er mag zijn, gebruikt hij hem ten goede. Hij is zoveel zachter, wijzer en krachtig aanwezig voor zijn partner en de buitenwereld. Een werkelijke transformatie!