Wist je dat het spel van vraag en antwoord prima kunt vergelijken met een trap? Op de ene tree wordt je je bewust van de vraag, op de volgende tree vind je het antwoord. Dat impliceert wel iets: je moet ‘een stap nemen’ om het antwoord te vinden. En die stap is een stap omhoog. En die moet je zélf nemen…
De vraag komt naar je toe, die vind je gewoon op die tree. Om het antwoord te vinden moet je echt moeite doen. En meer dan dat…. Je moet de vraag weer los durven laten. Want die blijft op de andere tree achter. Voor een korte tijd ‘zweef’ je dus zonder vraag op weg naar het antwoord. En dat is best eng!
Er zijn legio mensen die die stap niet nemen. Ze durven simpelweg hun vraag niet los te laten, en komen dus nooit bij het antwoord. Want je zal maar je hele leven in het teken hebben gesteld van het zoeken van het antwoord… wat is dan je doel van je leven als je het gevonden hebt?
Concreet: hoeveel mensen lopen niet hun halve leven rond met de vraag ‘Hoe het toch kon dat zijn/haar ouders zo gemeen waren?’ Voordat je daar een antwoord op krijgt, moet je die vraag eerst los durven laten in het universum. En dat is best spannend!
Durf jij je vraag los te laten om de stap omhoog te nemen naar je antwoord?