Onlangs werd ik tijdens een werkoverleg gevraagd om advies bij een onderkend probleem. Ik kreeg de vraag voorgeschoteld; “David, wat zie jij als inhoudelijk expert als oplossing?” Ik bemerkte een blokkade in mijzelf, nog voordat ik een eerste woord uitsprak. Ik realiseerde me namelijk direct dat er vele bekende en ongetwijfeld ook onbekende variabelen speelden rond dit probleem. Maar helaas benoemde ik dat niet. Doordat ik aan verwachtingen wilde voldoen gaf ik een goedbedoeld, maar krachteloos advies. Het werkoverleg vervolgde daarop namelijk zonder verdere concrete afspraken.
Dat onbevredigende moment bleef knagen. Reflecterend op mijn eigen handelen vroeg ik me af wat een expert eigenlijk is. Is een expert iemand die heel veel weet, veel ervaring heeft en dus een helder advies kan geven? Of … is een expert iemand die zich openlijk welbewust is van zijn eigen onwetendheid? Iemand die daarom met een oneindige dosis nieuwsgierigheid in synergie met anderen complexe uitdagingen aangaat?
Wat voelt die laatste definitie fijn! Het geeft mij de energie, het vertrouwen en de wetenschap dat ik niet in staat ben om te voldoen aan verwachtingen van anderen, maar juist te verrassen. Wat zijn jouw beste nieuwsgierige vragen?