Gehoord op het schoolplein: een kind van 10 zegt tegen de ander: ‘Mijn moeder heeft bereikbaarheidsissues.’ Ik moest er erg om lachen in mezelf. Want hoewel het gesprek hier natuurlijk om een mobiele telefoon gaat, denk ik dat velen hier last van hebben als mens. Ons werk, het nieuws, gezin of gezondheid, het haalt je aandacht steeds weer weg uit het nu. Het gevoel nodig te zijn, invloed te hebben, dat alles kan er voor zorgen dat je niet zo bereikbaar bent voor degenen die dichtbij je staan. Is het niet een continue spagaat om zowel aandacht voor de buitenwereld als je binnenste kring te hebben?
Het verschil maak je als je contact met de ander als een lemniscaat ziet. Eerst luister je naar de ander in de ene cirkel, dan kom je op het kruispunt en maak je de cirkel in je binnenwereld: wat denk, voel, ervaar, wil ik in dit gesprek? Dat breng je weer naar buiten in het gesprek om zo oprecht aandacht voor de ander en jezelf te hebben. En weg zijn je bereikbaarheidsissues!