Kort geleden zat ik buiten in een bos. Even de rust opzoeken. Ik keek naar de aangeplante boompjes rondom mij. Ik stelde me voor dat ze al volwassen waren. Ik kreeg een ingeving en wilde zeggen “Groei!” Ik schrok op en moest glimlachen, want bomen hebben geen aanmoediging nodig natuurlijk, alleen ruimte en voeding. Moeder Natuur redt zichzelf prima, daar heeft zij mij echt niet voor nodig.
Hoe zou dat bij mensen werken? Zou groei ontstaan – bij jezelf of die ander – als je daar de juiste omstandigheden en aanmoediging voor creëert? Ik weet het wel zeker; de mens is net als Moeder Natuur een echte Alleskunner.
Stel nu eens voor dat je iemand – die worstelt met een probleem – niet vertelt wat hij of zij zou moeten doen… Ben jij dan in staat om vanuit verbinding en vertrouwen groeiruimte te bieden? Kun je door actief te luisteren en bevragen de ander zelf een oplossing laten vinden? Ik geniet elke dag van het oefenen en ga daarbij dus ook soms hopeloos de mist in.
Wat zou jij vandaag kunnen doen voor een ander door het bieden van groeiruimte?