Ik maakte laatst een domme fout: één van de kinderen van onze zorgboerderij zat wat voor zich uit te staren en zei opeens: ‘Is het niet gek dat je met je ogen kunt zien? Waarom is dat eigenlijk?’. Ik begon gelijk uit te leggen dat dat door kegeltjes en staafjes kwam. Opeens realiseerde ik me dat ik twee grote fouten aan het begaan was: allereerst gaf ik géén antwoord op zijn vraag. Ik vertelde HOE het kon, niet Waarom. En ten tweede was ik bezig de mooiste eigenschap van kinderen om zeep te helpen: de verwondering! Wij volwassenen laten onze verwondering zo vaak om zeep helpen met een natuurkundig antwoord, dat we die eigenschap bijna niet meer beheersen. En dat is verschrikkelijk jammer! Want juist verwondering zet je open naar de wereld, en laat je met respect een dialoog aan gaan. Wij zijn dat bijna kwijt omdat we ons op een dwaalspoor laten brengen. Want het is leuk, die kegels en staafjes, maar WAAROM zitten die daar? Dat is toch een wonder?
‘God openbaart zich in details’, maar die zie je pas als je je over die details blijven verwonderen!
Je wekelijkse portie Transformatie