En het was goed

‘En het was goed!’ De man in mijn droom sprak de woorden met veel nadruk uit. Hij had een wit gewaad aan, lang donderblond haar en droeg sandalen. Omdat het mijn eigen droom was, wist ik gelijk wie het was en dat de wereld vanaf nu dus echt veranderd zou zijn. En zo was het ook. Vanaf dat moment was alle ellende uit de wereld verdwenen. Er was geen verdriet meer, geen lijden, geen haat en nijd. Iedereen was lief voor elkaar. Heerlijk! Dacht ik….  Het eerste wat begon te vervelen waren de films: de hoofdrolspeler kwam in de eerste scene zijn droomvrouw tegen, ze deden alleen maar leuke dingen, en daarna trouwden ze en ze leefden nog lang en gelukkig. Precies zoals overigens in elke andere film. Daarna werd het journaal saai (het enige wat gemeld werd was het weer, en dat was toch altijd mooi), en daarna leek eigenlijk mijn hele leven overbodig…. wat voor doel had ik als alles al volmaakt was? 
Toen ik wakker werd had de kat op de mat gekotst. Er direct naast lag de ochtendkrant vol ellende en leed. Waar ik gisteren doodongelukkig van geworden was, zag ik nu een uitdaging: wat ik vandaag ging doen, kon de wereld echt een stukje mooier maken! Opeens was ik blij dat de wereld nog niet perfect was….