Het Petrus perspectief

‘Sorry dat je nu te laat komt,’ zegt mijn collega met nog licht betraande ogen. Krap twee uur daarvoor was ze mijn kantoor in gelopen om te vragen of ik ‘even een momentje voor haar had’. Dat had ik wel, maar nu waren we twee uur verder en was ik dus hopeloos te laat voor een vrij belangrijke afspraak. Onderweg naar mijn afspraak heb ik voor mezelf een oefening gedaan die ik heb leren kennen als ‘het Petrus Perspectief’. Hij is simpel en heerlijk doeltreffend: stel je voor dat je bij Petrus aan de hemelpoort komt. Wat zou hij dan zeggen? ‘Goed van je dat je altijd op tijd bij afspraken gekomen bent!’ of zou hij zeggen: ‘Goed van je, dat je er was voor mensen als ze je écht even nodig hadden. Je mag naar binnen!’. Mijn gevoel zegt dat laatste. En terwijl een aantal strak in het pak gestoken mannen me vijf minuten later laten weten dat ze geen excuus accepteren en het belachelijk vinden dat ik te laat ben, kan ik rustig blijven in de wetenschap dat ik het juiste heb gedaan. In plaats van dikke stress en schaamte, voel ik rust en wellicht zelfs een vleugje mededogen dat zij mijn keuze niet begrijpen. Dus bedenk je maar bij twijfel: ‘Wat zou Petrus zeggen?’. En weet je: het werkt zelfs als je atheïst bent!