Paradox

Wanneer je iemand pijn of verdriet ziet hebben, willen de meesten van ons graag iets doen. De pijn verzachten, de oorzaak wegnemen, ondersteunen, helpen het verdriet te dragen of zaken overnemen. Dat is een natuurlijke reactie van ons menszijn. Als we verbindingen aangaan met dierbaren om ons heen, dan is het zwaar om iemand te zien lijden. Niemand wilde dat ons een pandemie zou overkomen, dat naasten ernstig ziek zouden worden, of dat anderen hun werk en al hun geld zouden verliezen. Dat brengt ook ons in rouw en dat is niet gemakkelijk. Het leven stelt ons hier voor een paradox. Want meeleven en mededogen hebben is heel belangrijk voor de lijdende mens. Mensen in rouw hebben nog lange tijd behoefte om hun verhaal te vertellen, en meestal niet aan opbeurende woorden na verloop van tijd. Dus zelfs al zou je willen helpen, en iemand na schokkende gebeurtenissen weer vrolijk willen zien: wees dan een luisterend oor en met aandacht aanwezig. Dat is de paradox: help door niet te doen maar door te zijn.