‘Wen er maar aan, dit is het nieuwe normaal’, roept de verkoper me van achter een plexiglas plaatje toe. Zo’n twee meter achter me staan de rest van de klanten netjes te wachten.
Ik zal vast veel te eigenwijs zijn, maar ik weiger om dit ‘normaal’ te vinden. Ik vind het niet normaal om elk medemens als een potentiële levensbedreigende factor te zien. Ik vind het niet normaal om een goede vriendin op anderhalve meter afstand te laten huilen omdat haar relatie kapot is, terwijl ik enkel kan proberen om zakdoekjes haar kant op te gooien. Ik vind het niet normaal om opa’s en oma’s die Nederland zo mooi gemaakt hebben als het nu is, geen bezoek te laten ontvangen ‘voor hun eigen veiligheid’. Laten we dat nooit normaal gaan vinden. Het kan wel nodig zijn voor kortere of langere tijd, maar normaal is het nooit!
Misschien heeft de verkoper wel een beetje gelijk, wellicht moeten we wel naar een ‘nieuw normaal’, maar dan laten we dat doen aan de hand van schrijver Stephen Covey: we hebben een paradigma switch nodig! We moeten niet bang zijn voor onze medemens, maar onze eigen weerstand vergroten. Dat is een grote stap naar verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven en, ja, dat vind ik eigenlijk heel normaal.
Je wekelijkse portie Transformatie