Wenskarakter

‘En zoon, wat heb jij vandaag gedaan?’ sprak de vader. De zoon was even stil: ‘Ik heb vandaag slechte pruimen verkocht aan een oude vrouw. Dat wilde ik eigenlijk niet, maar het moest omdat ik de huur van mijn huis moest betalen. Ik kon niet anders,’ vertelde de zoon. ‘Onzin!’ bromde de vader, ‘Wat je gedaan hebt, heb je gewild! En wat je gewild heb, daarvoor dien je verantwoordelijkheid te dragen. Je had wel degelijk een keuze. Je had de keuze om geen geld te hebben voor je huurbaas. Dat had gevolgen gehad. Je was vast uit je huis gezet. Je vrouw en kinderen ook, met de winter voor de deur had dat een zware tijd opgeleverd. Ik snap je keuze. Ik zou hem ook gemaakt hebben. Maar: het was een keuze! Alles afwegende wílde je deze vrouw afschepen met slechte pruimen, niet waar?’ ‘Ja, vader’ mompelde de zoon, ‘maar wat moet ik nu doen?”Dat weet ik niet. Dat is aan jou. Bezie de feiten. Wat heeft jouw daad voor gevolgen? Wat gebeurd is, is gebeurd. Ik zeg enkel: neem verantwoordelijkheid voor wat je doet. Hoe is aan jou. De wil heeft nou eenmaal geen wenskarakter! Aarzel nooit om moeilijke beslissingen te nemen, maar draag de last van jouw beslissing.’