‘Nee,’ zei een van mijn leraren ooit vermanend, ’tot rust komen is niét moeilijk!’ Wij hadden als groep net collectief besloten dat tot rust komen, in deze hectische tijd, juist uitermate lastig was. Verwachtingsvol keken we hem aan. ‘Om tot rust te komen hoef je maar twee dingen te doen!’ sprak hij rustig: ‘houd je mond, en voel je kont. De rest gaat vanzelf.’ En terwijl ik voelde hoe ik op de stoel zat, en merkte dat mijn mond en daarna mijn hoofd stil werden zag ik hoe simpel dingen soms kunnen zijn. Ik nam me voor om dit aan iedereen te vertellen. Straks. Want nu was ik even stil.