Ach, wat ging ik de bietenbrug op vorige week, zeg. Ja, ja, wekelijks allerlei levenswijsheden over de mensheid uitstrooien en dan zelf volledig het spoor kwijtraken. Wat gebeurde er? Ik werd door een lelijke opmerking van iemand uit mijn directe omgeving tot in mijn ziel geraakt en bleef daar 1 ½ dag innerlijk boos, verdrietig en gekwetst over. En bovendien nog te trots om erop terug te komen en het aan te kaarten. Tot… tot ik als in een flits uit de boze droom bevrijd werd door wat woorden van Krishnamurti die mij het inzicht gaven: 1. Je bent nog steeds met gisteren bezig, dus met iets wat niet meer bestaat. 2. Je leeft in een irrealiteit als je blijft denken dat die ander niet had mogen doen wat ze wél deed. 3. Het is niet de gebeurtenis die pijn deed, maar je reacties erop, je bent zelf je eigen beul. Toen was het ook ineens klaar, over, weg en kon ik terugkeren in het hier-en-nu.
Je wekelijkse portie Transformatie