Wrok en wraak zijn slechte passagiers in je levensbus. Door bezig te zijn met dat waarin een ander je tekort heeft gedaan – en die conclusie kan heel best juist zijn – houd je je wond open en daar heb je niet de boosdoener mee maar jezelf. Wees mild voor het deel-stuk in je dat genoegdoening wil – je wraakzuchtige ik – en vergeef het. Daar moet het werk eerst gedaan worden voordat je de ander kunt vergeven. Zo niet, dan verzuur je en word je bitter en dat straal je dan ook uit, want je krijgt altijd terug wat je geeft. En een paradox: misschien is de mooiste wraak wel dat je laat zien dat de ander niet de macht over je heeft om je van je stuk te brengen.
Vraag: Hoe ziet mijn vergeving eruit?