Aan de rand van het woud woonde gedurende langere tijd een man, die zich bezig hield met het zoeken naar geneeskrachtige kruiden in de bossen en aanpalende landerijen. Hij maakte daarvan geneeskrachtige preparaten, die de plaatselijke bevolking uit de nabijgelegen stad zeer van pas kwamen bij ziektes en ongemakken. Het gebeurde zelfs niet zelden dat hij zwaar zieken voor de poorten van de dood wist weg te halen. Uit dankbaarheid schonken de patiënten hem geld, goederen en stukken land tot het zelfs zover kwam dat hij een rijk man werd.
Hij staakte zijn zwerftochten in bos en land en was vooral bezig was met het verzorgen van zijn bezit. Langzamerhand raakte zijn voorraad preparaten op en ook zijn geduld met de mensen die hem bezochten. Tot hij op een dag merkte dat er die week niemand bij hem was langs gekomen en dat hij zijn plezier in het leven verloren had. Vanaf die dag pakte hij zijn oude leven weer op en schonk al zijn overmatige bezit weg aan hen die het meer nodig hadden dan hijzelf. Toen de mensen hem vroegen waarom hij afstand deed van al wat hij toch eerlijk vergaard had sprak hij: “Ik heb ontdekt dat wie bezit vermeerdert, ook bezorgdheid vermeerdert. Niet het vele is goed, maar het Goede is veel. Doordat ik veel had, raakte ik nog méér kwijt: onbezorgdheid, vriendschap en tenslotte: mijzelf.
Daarom: meer is minder en minder is meer!”
Vraag: In plaats van steeds meer aan mijn bezit toe te voegen: wat ga ik een wegdoen – weg geven of opruimen?
* 2016 ligt als een leeg vel voor je. Laat je de gebeurtenissen op je af komen of kies je je eigen koers? Volg de Orbis Open Missie Visiedag en geef je eigen doelen vorm op 16/1/16 in Groningen. Hier vind je meer informatie en aanmelding.*