Ik heb gemerkt dat ouders de eerste helft van de opvoeding ongerust zijn hoe het kind zich ontplooit en de tweede helft ongerust dát hij zich ontplooit.
Op die manier maken ouders zich aardig emotioneel afhankelijk van de kids en het zou best eens zo kunnen zijn dat het ook een opgave van het ouderschap is om onafhankelijk te worden van onze kinderen en niet alleen omgekeerd.
Dat komt omdat we denken dat we volledig verantwoordelijk zijn voor de kinderen. Dat zijn we niet. Ze hebben een eigen ziel die hen individualiteit en levensrichting geeft naar hun Bestemming en dat is vaak een hele andere dan wij hebben voorzien of willen sturen. Niets dat je daarom in werking zet gaat dat proces helpen, behalve je voorbeeld. Je voorbeeld is niet een goede manier van opvoeden, het is de belangrijkste manier van goed opvoeden. In die zin is het voor zowel ouders als kinderen het beste als we als ouders onze kinderen leren hoe ze het zonder ons kunnen. Laat ze los voor het Leven – houdt ze vast met liefde. Geef ze wortels én vleugels.
Vraag: Waarin kan ik mijn kinderen meer loslaten en stimuleren voor hun eigen richting?