Het leven is tweepolig. Dag en nacht. Vreugde en plezier. Groei en verval. Licht en donker. Door die uitwisseling van energie ontstaat juist het leven. Denk maar aan het licht dat kan branden door een positieve en een negatieve stroomdraad.
Tegelijkertijd is het ook lastig omdat we als mens de neiging hebben om de ene kant te omarmen en de andere kant uit te sluiten of te bestrijden. Maar contrast veroorzaakt schuring en door schuring ontstaat bewustzijn. En we zijn o aarde om lessen te leren via ons bewustzijn. Daarom leren we ook zoveel meer van onze lastige ervaringen dan van de leuke momenten.
En ook: we hebben de negatieve ervaringen vaak ook nodig om de positieve pool te ontdekken of te waarderen. Hoe zouden we weten wat rust is als we niet de onrust gekend hebben. Iemand in de WW heeft nooit meer dat gevoel van vakantie. Omarm dus het geheel en niet alleen de ene kant en dat doe je door ook de onbekende, lastige, negatieve kant te erkennen. Door het donker van de nacht te kennen waardeer je het licht van de dag des te meer.
Vraag: Waar in mijn leven sta ik nog alleen open voor de positieve of leuke kant en wat zou er gebeuren als ook de andere kant toeliet?