Ooit liep een cursist boos weg uit mijn opleidingsgroep. In het gesprek daarna was de essentie van zijn boosheid dat ik hem al vanaf het begin een onveilig gevoel gaf en of ik mij maar wilde aanpassen aan hoe hij vond dat een opleider moest zijn. Wat mij het toen het meest frustreerde was dat ik niet bij machte was hem in te laten zien dat iemand toch echt zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen gevoelens. Niemand kan mij ooit een gevoel geven zonder mijn toestemming. Ik creëer het zelf, hoewel een ander wel de aanleiding kan zijn.
En toen mij dat niet lukte moest ik hem los laten voor meer (vaak lastige) ervaringen op dat gebied want een les wordt ons door Het Leven net zo lang aangeboden tot wij hem geleerd hebben. Dat is het grote nut van het fenomeen ervaring als je die als boezemvriend kunt verwelkomen op je reis door het leven.
Ik heb zelf uit lastige situaties geleerd dat als je je lastige punten buiten je legt en ze niet aangaat heb je ook nooit de diepe bevrediging van iets bij- of afgeleerd te hebben. En volgens mij gaat het leven daarover: ervaringen opdoen – er lessen uit leren – het een volgende keer (nog) beter doen.
Vraag: Welke lastige situatie werd mij al een paar keer door Het Leven aangeboden om iets van te leren?
Klik hier om de Wekelijkse Wijsheid iedere maandag in je mailbox te ontvangen.