Ik stond deze week tijdens een wandeling, letterlijk én figuurlijk, even stil bij een vlierstruik. Via de uitspraak van Goethe: “Al het vergankelijke is een metafoor voor het onvergankelijke” kreeg ik een buitengewoon krachtige levensles. Ga maar na:
De vlier is een bescheiden struik, heel anders dan de trotse eik, maar vindt altijd wel een plaatsje om te groeien. Hij is met weinig tevreden qua voedingsgrond maar barst in het voorjaar uit in een veelheid van prachtige crème bloemschermen, net zoals wij in onze jeugd graag naar buiten komen om ons te laten zien. Van die schermen kun je een heerlijke siroop maken door ze een week in het zoet (suiker) en zuur (citroen) te leggen. Net zoals je de essentie uit Het Leven kunt halen door zowel de lastige als de leuke ervaringen in jezelf in de week te zetten.
In het najaar geeft de vlier ruimhartig grote trossen vlierbessen weg aan vogels die zo de zaden verspreiden. Maar ook aan de mensen die er vlierbessensap en -jam van maken. Net zoals het in het najaar van je leven je taak is om de vruchten en zaden van het voorjaar en de zomer uit je leven door te geven aan anderen.
Tenslotte, mocht de vlier beschadigd of beknot worden, dan loopt hij daarna altijd weer sterker uit. Net zoals wij groeien en ons ontwikkelen door ervaringen.
Vraag:
wat wil jij doorgeven aan anderen en welke vorm kies je daarvoor?
Klik hier om de Wekelijkse Wijsheid iedere maandag in je mailbox te ontvangen.